لیپوساکشن یکی از پرطرفدارترین جراحی های لاغری محسوب می‌شود که بیماران بسیاری برای لاغری این روش را انتخاب میکنند. کانتورینگ و زیبا سازی قوس های بدن توسط لیپوساکشن به بهترین شکل قابل انجام است. اعتماد به نفس اغلب بیماران بعد لیپوساکشن به طور چشمگیری افزایش میابد. با این حال یکی از رایج‌ترین تصورات غلط در مورد لیپوساکشن این است که بیماران تصور می‌کنند می‌توانند به عادات غذایی غلط قبلی خود بازگردند و به همین دلیل روش لیپوساکشن را انتخاب می‌کنند. در حالی که حفظ نتایج پس از لیپوساکشن نیاز به ایجاد تغییرات اساسی در سبک زندگی و رعایت رژیم غذایی بعد از لیپوساکشن دارد.
اغلب سوالات بسیاری در مورد نوع رژیم غذایی بعد از لیپوساکشن برای بیماران پیش می‌آید. به عنوان یک قانون کلی، یک رژیم مناسب و متعادل، می‌تواند از افزایش وزن زیاد ناشی از عادات غذایی ناسالم جلوگیری می‌کند. به منظور حفظ نتایج خوب پس از لیپوساکشن، مصرف میوه، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی را در رژیم خود افزایش و مصرف شکر، کربوهیدرات‌های ساده و چربی‌های اشباع شده را کاهش دهید.
خوردن چند وعده ی غذایی کوچک در طول روز کمک میکند که سطح انرژی تان در تمام طول روز بالا بماند و بین وعده های اصلی گرسنگی زیادی تحمل نکنید.
آب زیادی باید بنوشید، مصرف مقدار کافی آب در طول روز به کنترل گرسنگی، متابولیسم سالم و هضم غذا کمک می‌کند.
اگرچه لیپوساکشن به طور چشمگیری به کانتورینگ بدن کمک می‌کند اما قطعا اثرات جادویی نخواهد داشت. اگر بعد از لیپوساکشن به عادات غذایی قدیمی و ناسالم برگردید، به احتمال زیاد دوباره دچار افزایش وزن خواهید شد. لیپوساکشن یک روش تهاجمی با هزینه نسبتا بالاست. بنابراین بهترین سرمایه‌گذاری آن است که بعد از لیپوساکشن سبک زندگی خود را تغییر دهید تا از نتایج لیپوساکشن برای مدت زمان طولانی‌تری لذت ببرید.

پرخوری عصبی که با نام بولیمیای عصبی هم شناخته می شود نوعی اختلال در غذا خوردن است که در این الگوی مخرب، فرد برای کنترل وزن خود مقدار زیادی غذا خورده و سپس به اجبار غذای خورده شده را استفراغ میکند. دو مورد از شاخص ترین رفتارهای فرد مبتلا به بولیمیا پرخوری و استفراغ اجباری است، اما رفتارهای ناهنجار دیگری هم وجود دارد. این رفتار مخرب نه تنها وضعیت سلامتی فرد را به خطر میاندازد بلکه عواقب عاطفی شدیدی به همراه دارد.
وقتی اسم بولیمیا را میشنویم شاید فقط به پرخوری و استفراغ فکر کنیم اما اینها تنها نشانه های پرخوری عصبی نیستند. پرخوری عصبی میتواند خود را از طریق نشانه های زیر نمایان کند:
• حالت ضعف و غش به علت کاهش فشار خون
• پوسیدگی دندان به علت اسید زیاد در استفراغ
• تورم در گلو به دلیل استفراغ های مکرر
• استفراغ خونی به دلیل آسیب بافت مری
• وسواس به وزن. درگیری ذهنی شدید نسبت به وزن و ظاهر از نشانه های افراد مبتلا به بولیمیا است
• هموروئید
• خشکی پوست
• عوارض خطرناک حاملگی
• کاهش تحریک جنسی
• زخم پشت دست ها به دلیل فرو بردن انگشتان در حلق برای استفراغ
• ورزش شدید و بیش از حد برای کنترل وزن
• ضربان قلب نامنظم. قلب ضعیف ناچار برای خونرسانی باید بیشتر کار کند و این معمولا منجر به سکته ی قلبی میشود
• تورم صورت به دلیل تورم غدد بزاقی
• قرمزی چشم ها به علت فشار مضاعف هنگام استفراغ که باعث پاره شدن مویرگ ها میشود
• تغییرات حالت روحی که فرد را حساس، زودرنج و افسرده میکند
علاوه بر استرس ذهنی، پرخوری و استفراغ مکرر فشار بسیار زیادی بر بدن وارد میکند. بر خلاف بی‌اشتهایی یا آنورکسیا، که نوعی اختلال در غذا خوردن است و فرد مبتلا بسیار لاغر است، پرخوری عصبی اثرات قابل توجهی در کاهش وزن ندارد.
پرخوری عصبی نه تنها به خاطر اینکه یک ناهنجاری در غذا خوردن است بلکه به خاطر آنکه یک ناهنجاری روانی محسوب میشود، نگرانی های بسیاری در پی دارد. فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است به افسردگی، اضطراب یا وسواس شدید دچار شود.
کاهش ویتامین های ضروری بدن ممکن است منجر به دمدمی مزاجی و زودرنجی فرد شود. برای مثال نظارت مدام بر میزان غذا و وزن بدن تبدیل به یک وسواس شدید میشود. بعضی از افراد به طور پنهانی مقدار زیادی غدا میخورند سپس آثار غذا خوردن و ملین ها را از بین میبرند. برای رسیدن به وزن ایده‌آل، برخی افراد ممکن است در معرض سوء مصرف مواد قرار گیرند.
ورزش های اجباری و درگیری ذهنی بیش از حد نسبت به اندام و ظاهر از دیگر نشانه های افراد مبتلا به پرخوری عصبی است. برای فرد بولیمیا اینکه تمام مدت در فکر غذا و مقدار آن باشد به هیچ وجه امر عجیبی نیست. در واقع این افراد آنقدر بر روی غذا و وزن خود تمرکز میکنند که تمام ابعاد زندگی را فراموش میکنند.
داشتن اسرار مخفی زیاد درباره ی این رفتارهای ناهنجارباعث افزایش استرس و اضطراب شده و با گذشت زمان منجر به احساس گناه و عذاب وجدان در مقابل دوستان و اطرافیان میشود و به مرور حس شرمندگی و خجالت به وجود میاورد که ممکن است خودکشی یک نقطه ی نهایی در پایان این رفتارهای ناهنجار باشد.
سیستم گوارش
این چرخه ی مکرر پرخوری و استفراغ در نهایت منجر به آسیب به سیستم گوارشی می‌شود و ضعف عمومی بدن را به دنبال دارد. گلودرد یا معده درد و یا هر دو میتواند از اولین عوارض جانبی پرخوری عصبی باشد. با پیشرفت این اختلال، استفراغ مزمن باعث تخریب سیستم گوارشی میشود به طوری که دندانها شروع به حساس شدن و فاسد شدن، در اثر میزان بالای اسید استفراغ، میکنند. در اثر تورم غدد بزاقی، گونه ها و فک متورم می‌شوند.
اسید بالای موجود در استفراغ عوارض دیگری هم دارد:
• سوزش مری که دچار زخم و آسیب بافتی میشود
• پارگی مری که منجر به دیده شدن خون در استفراغ می‌شود
• سوزش معده
• سوزش سر دل ، رفلاکس اسید
• آسیب روده، التهاب، اسهال یا یبوست

فرو کردن انگشت داخل حلق یکی از رایج ترین روشهایی است که فرد مبتلا به پرخوری عصبی خود را مجبور به استفراغ میکند. تکرار این کار باعث زخم شدن و پینه بستن روی دست در اثر سایش دست با دندان ها و برخورد اسید با پوست است. این پدیده به عنوان علامت راسل شناخته میشود.
روش دیگری که افراد بولیمیا برای کاهش کالری مصرفی استفاده میکنند، مصرف بیش از حد و خودسرانه ی ملین ها است. استفاده ی بیش از حد از این ملین ها باعث میشود فرد بدون استفاده از آنها دچار حرکات سخت روده ای شود، همچنین مصرف این مواد به کلیه ها آسیب میرساند. علاوه بر این تحریک بیش از حد روده باعث هموروئید می‌شود.
سیستم گردش خون
استفراغ مکرر باعث کم آبی و دهیدراته شدن بدن می‌شود بنابراین عضلات ضعیف شده و فرد دچار خشتگی شدید می‌شود. کم آبی بدن همچنین باعث به هم خوردن تعادل الکترولیت ها و در نتیجه فشار مضاعف بر قلب می‌شود. ضربان قلب نامنظم می‌شود، عضله ی قلب ضعیف شده و نارسایی قلبی ایجاد می‌شود. الکترولیت های حیاتی بدن که با استفراغ دفع می‌شوند شامل پتاسیم، منیزیم و سدیم هستند.
پرخوری عصبی میتواند باعث فشار خون پایین، ضربان قلب ضعیف و کم خونی شود. فشار ناشی از استفراغ باعث پاره شدن مویرگ های چشم میشود.
سیستم تولید مثل
اثرات سوء تغذیه در افراد بولیمیا باعث به هم خوردن سیستم هورمونی بدن می‌شود. خستگی مزمن باعث کاهش تحریک جنسی می‌شود. پرخوری عصبی چرخه ی قاعدگی را به میریزد و گاهی منجر به توقف کامل آن می‌شود. زمانی که تخمدان ها دیگر تخمک آزاد نکنند اسپرم ها نمیتوانند منجر به حاملگی شوند.
زنان حامله مبتلا به پرخوری عصبی عوارض جانبی زیادی برای خود و جنین به وجود میاورند:
• فشار خون بالا
• دیابت بارداری
• سقط جنین
• تولد زودرس
• زایمان معکوس ( ابتدا باسن جنین از واژن خارج میشود)
• ریسک بالای سزارین
• نوزاد کم وزن هنگام تولد
• نقایص مادرزادی جنین
• مشکلات شیردهی
• افسردگی پس از زایمان
استفاده از ملین ها در زمان بارداری برای جنین مضر است.
سیستم پوششی
سیستم پوششی شامل پوست، مو و ناخن ها است. این نقاط بدن نسبت به عوارض بولیمیا ایمن نیستند. از دست دادن آب بدن در اثر استفراغ، میتواند منجر به خشکی مو و حتی منجر به ریزش مو شود.
خشکی پوست و ناخن هم از عوارض جانبی طولانی مدت پرخوری عصبی است. پوست خشک و ناخن ها شکننده می‌شوند.