شما ممکن است ظاهر سلولیت را دیده باشید ، یا حتی آن را در ران ها ، باسن یا بازوهای خود داشته باشید. اما آیا واقعاً می دانید سلولیت چیست؟

بسیاری از مردم فکر می کنند که سلولیت تجمع چربی است. برخی می گویند سلولیت از سموم و آب اضافی که در زیر پوست قرار می گیرد تشکیل شده است. اما، واقعیت این است که سلولیت شرایطی است که بر روی  پوست در مناطقی که دارای چربی بیشتری پوست هستند (به وضوح روی باسن و ران ها) تأثیر می گذارد ، باعث می شود پوست خمیده و متورم به نظر برسد.

حقایقی درباره‌ی سلولیت

• هشتاد تا نود درصد زنان احتمالا سلولیت را تجربه می‌کنند.
• سلولیت به خاطر ظاهر و ساختارش، پوست پرتقالی هم نامیده می‌شود.
• درمان‌های بیشماری برای رفع سلولیت وجود دارد.که  بسیاری از این روش ها ماندگاری طولانی مدتی دارند.
• رژیم غذایی با چربی کم، ترک سیگارو سبک زندگی فعال میتواند به کاهش سلولیت شدید کمک کند.

سلولیت چیست؟

سلولیت اصطلاحی است برای حالت فرورفته و برجسته در پوست.
اصطلاحات زیادی برای سلولیت وجود دارد از جمله پوست پرتقالی، حالت پنیری، حالت تشکی و غیره.
بدن زنان و مردان، هر دو ممکن است دچار سلولیت شوند. آمار نشان می دهد که زنان بیشتر از مردان دچار سلولیت میشود و علت آن تفاوت توزیع چربی، عضلات و بافت پیوندی در زنان است.
حدود هشتاد تا نود درصد زنان در دوره های مختلف زندگی ممکن است با این مشکل مواجه شوند.

درجات مختلف سلولیت

مقیاس شدت سلولیت که در سال ۲۰۰۹ منتشر شده است، شدت سلولیت در سه سطح طبقه بندی می‌کند:
• درجه یک یا ضعیف: یک حالت پوست پرتقالی ملایم با حدود یک تا چهار فرورفتگی و یا شل شدگی در پوست دیده می‌شود.
• درجه دو یا متوسط: بین پنج تا نه فرورفتگی که به نظر میرسد به شکل پنیری، پوست را پوشانده است.
• درجه سه یا شدید: با ده فرورفتگی عمیق یا بیشتر، پوست ظاهری مثل تشک دارد و به شدت ناهموار است.

دلایل ایجاد سلولیت

علت دقیق سلولیت همچنان ناشناخته است، اما به نظر می‌رسد که سلولیت از تعامل بافت پیوندی که در زیر سطح پوست قرار دارد با لایه ی چربی ای که دقیقا زیر آن قرار گرفته، ایجاد می‌شود.
در زنان، سلولهای چربی و بافت پیوندی در این لایه به صورت عمودی قرار گرفته اند.
اگر سلولهای چربی به لایه ی پوست برسند باعث ایجاد سلولیت می‌شوند.
در مردان این بافتها ساختار متقاطع دارند که این ساختار احتمالا علت کمتر دیده شدن سلولیت در مردان است.

عوامل هورمونی موثر در سلولیت و سن

احتمالا هورمون‌ها نقش مهمی در بوجود آمدن سلولیت دارند. استروژن، انسولین، نورآدرنالین، هورمون‌های تیروئید و پرولاکتین در روند تولید سلولیت موثر هستند.
شواهد نشان می دهد که با کاهش استروژن در زنان در سنین یائسگی، جریان خون در بافت های زیر پوست هم کم می‌شود.
گردش خون پایین به معنای اکسیژن کمتر در آن ناحیه است که منجر به کاهش تولید کلاژن می‌شود. از طرف دیگر سلول‌های چربی با کاهش استروژن، حجیم تر می‌شوند.
ترکیب این عوامل با یکدیگر باعث می‌شود رسوبات چربی در زیر پوست بیشتر شود. همانطور که چربی زیر پوست وارد بافت پیوندی ضعیف می‌شود، حالت فرورفتگی در پوست یا همان سلولیت به وجود می آید.
از طرفی افزایش سن سبب کاهش الاستیسیته‌ پوست می شود که در نتیجه آن پوست نازک تر و در نهایت شل می‌شود و این باعث افزایش احتمال سلولیت در سنین بالا می‌شود.

اثر ژنتیک بر سلولیت

برخی از ژن ها مستعد تولید سلولیت هستند. عوامل ژنتیکی را می توان با سرعت سوخت و ساز بدن فرد ، توزیع چربی در زیر پوست ، قومیت و سطح گردش خون فرد مرتبط دانست. اینها می توانند احتمال بروز سلولیت را تحت تأثیر قرار دهند.
بنابراین عوامل ژنتیکی ممکن است احتمال ایجاد سلولیت را افزایش یا کاهش دهند.

عوامل تغذیه ای و سبک زندگی موثر در سلولیت

با اینکه سلولیت توسط سموم بدن ایجاد نمی‌شود اما یک سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش احتمال سلولیت کمک کند. ورزش و رژیم غذایی ممکن است در کاهش ظاهر سلولیت موثر باشد. افرادی که بیش از حد چربی، کربوهیدرات و نمک و مقدار کمی فیبر مصرف می‌کنند، احتمالا سلولیت بیشتری دارند.
همچنین ممکن است در افرادی که سیگار می‌کشند، ورزش نمی‌کنند و مدت طولانی یک جا می‌نشینند سلولیت شایع تر باشد.
پوشیدن لباس های تنگ باعث محدودیت جریان خون می‌شود و این خود به تشکیل سلولیت کمک می‌کند.
سلولیت در افرادی که چربی بیشتری دارند شایع تر است اما افراد لاغر هم ممکن است دچار سلولیت شوند. در سنین بالای ۲۵ احتمال سلولیت بیشتر است اما در جوانان و نوجوانان هم دیده می‌شود.

روش‌های درمان و از بین بردن سلولیت

برای از بین بردن سلولیت چندین درمان پیشنهاد شده است.
آکادمی پوست آمریکا (AAD) ، تعدادی از روش هایی را که ممکن است با شکستن باندهای بافت پیوندی در زیر پوست به کاهش ظاهر سلولیت کمک کند، بررسی کرده است.
درمان با امواج آکوستیک، از دستگاهی برای انتقال امواج صوتی به زیر پوست استفاده می‌کند. این روش ممکن است موثر باشد اما چندین جلسه طول می‌کشد.
لیزر درمانی می‌تواند ظاهر سلولیت را برای یک سال با بیشتر بهبود ببخشد. این روش شامل وارد کردن میله‌ی نازک لیزر به زیر پوست است که باعث تجزیه‌ی بافت می‌شود. این روش می‌تواند به افزایش ضخامت پوست از طریق افزایش کلاژن‌سازی کمک کند. پوست با ضخامت مناسب ظاهر سلولیت را کاهش می‌دهد.
سابسیژن که در آن باندهای بافت‌پیوندی اطراف توده‌های چربی توسط یک سوزن قطع می‌شود. به گفته ی AAD اثرات این روش تا دو سال باقی می‌ماند.
آزادسازی بافت از طریق مکش باندهای بافت پیوندی را با استفاده از دستگاهی که تیغه های کوچکی دارد، برش می‌دهد. همانطور که باندها پاره میشوند، بافت به سمت بالا آمده و فرورفتگی‌ها محو می‌شوند و سلولیت از بین می‌رود. نتایج این روش تا سه سال باقی می‌ماند اما اطلاعات و تحقیقات کمی برای این روش در دسترس است.
کربوکسی تراپی شامل تزریق گاز دی اکسید کربن به زیر پوست است. عوارض جانبی این روش شامل کبودی و ناراحتی بعد از درمان است اما به هر حال بعضی از سلولیت‌ها را از بین می‌برد.
اندرمولوژی شامل ماساژ و مکش خلا است که پوست را بلند میکند. سازمان غذا و دارو امریکا اندرمولوژی را به عنوان روشی ایمن و بی خطر اعلام کرده اما با این حال شواهد کمی در مورد نتایج آن وجود دارد.
درمان لونیترمی سلولیت شامل پوشش ناحیه‌ی سلولیت با گل یا خاک رس خاصی است که قبل از اعمال جریان الکتریکی آن را با پوشش پلاستیکی می‌پوشانند. موثر بودن این روش هنوز ثابت نشده است.
رادیوتراپی با ایجاد گرما در پوست سلولیت را کاهش می‌دهد اما نتایج آن کوتاه مدت است.
لیپوساکشن با لیزر مقادیر کم چربی را حذف می‌کند اما ممکن است ناهمواری‌های پوست را افزایش دهد. هنوز معلوم نشده است که این روش در کاهش سلولیت بتواند موثر باشد.
پیکرتراشی اولتراسونی با هدف قرار دادن سلول‌های چربی، آنها را از بین می‌برد اما در این روش هم تحقیقات زیادی برای اثبات تاثیر این روش وجود ندارد.

داروها و کرم های موثر در درمان سلولیت

برخی داروها و کرم ها به دلیل اثر بر بافت چربی، برای درمان سلولیت پیشنهاد شده‌اند.
کافئین سلولها را دهیدراته می‌کند و آنها کمتر قابل دیدن می‌کند. کرم‌های دارای کافئین باید به طور روزانه استفاده شوند. انواع مختلفی از این کرم ها در بازار موجود است.
رتینول می‌تواند با افزایش ضخامت پوست ظاهر سلولیت را تا حدودی محو کند. برای دیدن نتایج آن حداقل شش ماه دوره‌ی مصرف دارد. بهتر است قبل از استفاده از رتینول تست آلرژی به رتینول بدهید. زیرا رتینول در بعضی افراد عوارض جانبی مانند تپش قلب ایجاد می‌کند.
برخی محققان استفاده از داروهای افزایش متابولیسم و گردش خون را پیشنهاد می‌کنند با این حال این داروها تست نشده‌اند و نتایج آن‌ها ثابت نشده است.

روش های خانگی درمان سلولیت

درمان‌های جایگزین یا مکمل های دارویی شامل کافئین یا عصاره ی دانه ی انگور هستند که به صورت خوراکی، موضعی یا تزریقی برای کاهش سلولیت استفاده می‌شوند اما هنوز موثر بودن آنها اثبات نشده است.
بعضی افراد از لباسهای گن مانند مخصوص سلولیت استفاده میکنند که بلافاصله ظاهر سلولیت را از بین میبرد. این لباس ها با افزایش جریان خون باعث بهبود سلولیت می‌شوند.
کاهش مصرف چربی به معنای چربی  کمتر در زیر پوست و اطراف باندهای بافت پیوندی است. رژیم غذایی سالم و متعادل و ورزش منظم به بهبود ظاهر سلولیت کمک می‌کند.

محققان دانشگاه سائوپائولوی برزیل گزارش دادند افرادی که تحت لیپوساکشن شکمی قرار می‌گیرند ممکن است افزایش وزن جبرانی در چربی های احشایی را تجربه کنند که به نوبه ی خود ممکن است خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد. با این حال فعالیت جسمانی و ورزش بعد لیپوساکشن ممکن است از افزایش وزن جبرانی جلوگیری کند.

چربی احشایی

چربی احشایی همچنین به عنوان چربی ارگان، چربی شکم یا چربی داخل شکمی، در داخل حفره ی شکمی در بین اندام های داخلی مثل کلیه، کبد، روده، معده و غیره وجود دارد.
چربی احشایی متفاوت از چربی زیر پوست یا چربی داخل عضلات اسکلتی، است. چربی موجود در باسن یا ران، چربی زیر جلدی است، اما چربی های عمق شکم، چربی احشایی هستند. چربی های احشایی اضافی، باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های التهابی، دیابت نوع دو، بیماری‌های قلبی و عروقی و سایر بیماری‌های مرتبط با چاقی می‌شود.
هیچ کس از تاثیر دراز مدت لیپوساکشن بر سلامتی مطمئن نیست!
تحقیقات نشان می‌دهد لیپوساکشن یکی از رایج‌ترین روش‌های جراحی برای بهبود ظاهر افراد است با این حال هیچ کس واقعا نمیداند که تاثیر طولانی مدت آن بر سلامت چیست.
برخی مطالعات نشان داده‌اند که لیپوساکشن می‌تواند باعث تغییرات متابولیک در بدن بیمار شود که باعث بازگشت اضافه وزن می‌شود. گاهی به علت خارج شدن چربی از یک ناحیه و کاهش ناگهانی چربی بدن، در نهایت بدن در ناحیه ی دیگری چربی اضافی تولید میکند. گروهی از محققان بررسی کرده‌اند که آیاورزش بعد لیپوساکشن به صورت منظم ممکن است به جلوگیری از بازگشت چربی کمک کند یا نه.

ورزش بعد لیپوساکشن، مهم و ضروری است

محققان دریافته‌اند حذف چربی از بدن با روشی مثل لیپوساکشن، ممکن است به کاهش انرژی کلی بدن و رشد جبرانی چربی های احشایی که عامل ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی است، بشود. خبر خوب این است که تمرینات ورزشی در مقابله با این رشد چربی جبران ناپذیر موثر بوده است. اگر کسی تصمیم به انجام لیپوساکشن بگیرد، بسیار مهم است که این فرد بعد از لیپوساکشن به طور منظم ورزش کند.

سی‌و‌شش زن سالم تحت جراحی لیپوساکشن قرار گرفتند. دو ماه بعد آنها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند:
• گروهی که ورزش کردند: شرکت کنندگان در یک برنامه‌ی چهارماهه‌ی ورزشی شرکت کردند.
• گروهی که ورزش نکردند: لیپوساکشن به طور موثری باعث کاهش چربی‌های شکمی زیرپوستی شده بود. با این حال بعد از شش ماه، کسانی که ورزش نکرده بودند با اینکه کالری کمی مصرف میکردند، دچار افزایش ده درصدی چربی احشایی شدند

متخصصان معتقدند بیماران باید از رشد جبران ناپذیر چربی احشایی جلوگیری کنند و از خطرات بالقوه ی بهداشتی مرتبط با لیپوساکشن اطلاع داشته باشند. متخصصان بهداشت و درمان ورزش منظم بعد از لیپوساکشن را توصیه می‌کنند .

پیکرتراشی سرد یا کرایولیپولیز یک روش غیر جراحی برای کانتورینگ بدن است. در روش کرایولیپولیز جراح پلاستیک سلولهای چربی زیر پوست را توسط یک دستگاه، فریز می‌کند.
زمانی که سلولهای چربی تخریب شوند، به تدریج شکسته شده و از طریق کبد از بدن خارج می‌شوند.
بیشتر جلسات کرایولیپولیز حدود یک ساعت طول می‌کشند.
کرایولیپولیز روش نسبتا جدیدی است که در سال ۲۰۱۲ توسط سازمان غذا و داروی امریکا تائید شده است. در حالی که تعداد مطالعات بالینی مستقل برای حمایت از این روش بسیار محدود است، ادعا می‌شود که کرایولیپولیز می‌تواند بیست تا بیست‌و‌پنج درصد از چربی‌های ناحیه‌ی تحت درمان را کاهش دهد. بیشتر مردم نتایج حاصل از کرایولیپولیز را چند روز بعد از درمان، متوجه می‌شوند اما مشاهده‌ی نتایج کامل، حدود یک الی چهار ماه زمان می‌برد.
هر روش درمانی ممکن است عوارض جانبی هم داشته باشد .در این مقاله راجع به عوارض کرایولیپولیز صحبت خواهیم کرد.

خطرات کرایولیپولیز چیست؟

با اینکه تحقیقات درباره‌ی این روش همچنان محدود است، با این حال کرایولیپولیز به عنوان یک روش ایمن‌تر و غیر تهاجمی نسبت به روش‌هایی مثل لیپوساکشن، برای کاهش چربی‌ها به شمار می‌رود. بیشتر مردم در طول درمان با کرایولیپولیز درد یا حس خاصی را تجربه نمیکنند به جز اندکی حس کشش هنگامی که پوست بین دو پنل خنک کننده‌ی دستگاه قرار می‌گیرد.
از آنجا که در کرایولیپولیز هیچگونه برش، دستکاری بافت یا بیهوشی وجود ندارد، بنابراین نیازی به زمان ریکاوری برای بیماران نیست و شخص بعد از درمان بلافاصله می‌تواند به فعالیت‌های روزانه‌ی خود بپردازد.
عوارض جانبی کرایولیپولیز بسیار جزئی و فقط در اطراف ناحیه ی تحت درمان هستند و طی چند روز تا چند هفته به طور چشمگیری کاهش میابند. با این حال کاملا طبیعی است که در حدود یک ماه بی‌حسی یا کاهش حس را در منطقه ی تحت درمان و اطراف آن تجربه کنید.

عوارض جانبی بلافاصله پس از درمان با کرایولیپولیز

• قرمزی
• سفت شدن
• حس نیشگون در پوست
• تورم بسیار جزئی
• حساس شدن به درد
• کبودی
• سوزن سوزن شدن پوست
• مور مور شدن
• بی حسی
• حساس شدن پوست
• درد خفیف تا متوسط
• گرفتگی عضلانی

بهبود این عوارض کرایولیپولیز ممکن است در بعضی بیماران چند هفته زمان ببرد. سایر عوارض جانبی کرایولیپولیز که ممکن است بیمار در چند هفته ی اول تجربه کند شامل موارد زیر است:
• خارش، به خصوص چند روز بعد از عمل
• اسهال، به خاطر تخلیه ی چربی‌های شکسته شده
• احساس پری در گلو پس از درمان که شامل ناحیه‌ی گردن و چانه هم می‌شود

ملاحظات دیگر در درمان با کرایولیپولیز

ریسک های کرایولیپولیز و عوارض کرایولیپولیز آن به میزان مهارت و تجربه ی پزشک بستگی دارد. قبل از درمان باید از تجربه و مهارت متخصص پوست یا جراح پلاستیک خود مطمئن شوید.
از آنجا که کرایولیپولیز روش نسبتا جدیدی است، هنوز عوارض جانبی ناشی از این روش به طور کامل مشخص نشده است. یک تحقیق در پایگاه داده‌های پزشکی نشان میدهد که تا سال ۲۰۱۷ فقط ۳۱۹ مطالعه در رابطه با روش کرایولیپولیز انجام شده است. به دلیل تازه بودن این روش تعداد پزشکان محدودی تجربه و مهارت کافی برای انجام این روش دارند.
تائید و ثابت شده است که کرایولیپولیز برای نواحی خاص و محدودی از بدن موثر است. مناطقی که ثابت شده کرایولیپولیز برای از بین بردن چربی های رسوب کرده، موثر و بی‌خطر است، شامل موارد زیر است:
• شکم
• ران
• غبغب
• پهلوها
• بازوها
• پشت
• باسن و زیر باسن

کرایولیپولیز برای چه کسانی مناسب نیست؟

کرایولیپولیز روشی بی‌خطر و موثر برای کاهش تعداد سلول‌های چربی در ناحیه ‌ی کوچکی از بدن محسوب می‌شود. این نوع کاهش سلولهای چربی، روشی برای کاهش وزن به حساب نمی‌آید و به عنوان درمانی برای چاقی توصیه نمی‌شود.
کرایولیپولیز برای از بین بردن چربی‌های مقاوم در برابر رژیم و ورزش بسیار مناسب است. این روش برای افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف به هیچ وجه مناسب نیست. افرادی که شرایط خاص پزشکی دارند یا بدنشان توانایی تحمل تغییرات دمایی را ندارند ممکن است عوارض جدی پزشکی تجربه کنند.
شرایطی که استفاده از کرایولیپولیز را رد می‌کند عبارتند از:
• بارداری، تلاش برای بارداری، شیردهی
• Cryoglobulinemia ، اختلالی است که در آن پروتئین ها به طور غیر عادی در پاسخ به سرما در غلظت بالا افزایش میابند.
• بیماری آگلوتینین سرد، یک بیماری خود ایمنی است که در آن بدن در اثر تغییرات دمایی، گلبول‌های قرمز را از بین میبرد.
• Paroxysmal cold hemoglobinuria، که در آن گلبولهای قرمز در پاسخ به تغییرات دمایی از بین میروند.
• سرمازدگی
• گردش خون پایین یا حساسیت پوست در منطقه هدف درمان
• شرایط عصبی مانند نوروپاتی دیابتی
• شرایط پوستی مربوط به سیستم ایمنی مانند اگزما و پسوریازیس
• شرایط پوستی التهابی مانند درماتیت و کهیر
• آسیب بافتی بهبود نیافته در ناحیه هدف درمان
• مصرف طولانی مدت داروهای رقیق کننده‌ی خون
• خونریزی که باعث رقیق شدن خون شده است
• فتق درمان شده و یا فتق در ناحیه ی هدف درمان
• ایمپلنت های فعال داخل بدن مانند دستگاه تنظیم کننده‌ی ضربان قلب
• آلرژی به پروپیلن گلیکول یا ایزوپروپیل الکل
• شرایط دردهای مزمن
• اختلالات شدید اضطراب

عوارض کرایولیپولیز در دراز مدت چیست؟

در موارد بسیار نادری سلولهای چربی به جای شکستن و از بین رفتن، بزرگتر می‌شوند.این بیماری پارادوکسیک هایپرپلازی چربی یا PAH نامیده می‌شود.
مطالعات سال ۲۰۱۴ نشان می‌دهد، احتمال PAH در حال حاضر حدود پنج هزارم درصد است. (۰۰۵۱/۰)
علت دقیق PAH هنوز معلوم نیست اما این عارضه بیشتر در مردان اتفاق میفتد. با توجه به اینکه PAH نشانه ی خاصی جز تغییرات ظاهری بدن ندارد، تنها راه درمان آن و بازگشت بدن به حالت عادی، جراحی است.

عوارض جانبی نادری که ممکن است بعد از کرایولیپولیز اتفاق بیفتد شامل موارد زیر است:
• درد که معمولا چند روز بعد از درمان شروع می‌شود و معمولا بعد از حدود یک ماه با از بین رفتن بی حسی ایجاد شده در پوست، درد هم از بین می‌رود
• زخم یا تغییر رنگ پوست
• کاهش حرکات زبان و پاسخ آن به درمان که گردن و چانه را هم ممکن است درگیر کند
• ضعف عضلات لب پایین که گردن و چانه را هم درگیر می‌کند
• کاهش تولید بزاق و خشک شدن دهان
• سرمازدگی یا سوختگی درجه یک و دو
• سرگیجه، حس سبکی سر، عرق کردن، حالت تهوع و سرخ شدن پوست
• هایپرپیگمنتیشن، یا تیرگی پوست که خود به خود از بین می‌رود
• تصلب زیرجلدی بافتها، سختی معمولی یا گره‌های سفت و خاص در منطقه ی تحت درمان توسعه یافته و ممکن است دردناک باشد.
• تغییرات ناگهانی و نامطلوب در لایه های چربی

مزایای کرایولیپولیز چیست؟

یکی از مزایای کرایولیپولیز این است که برخلاف رژیم و ورزش، سلولهای چربی به طور کامل از بین می‌روند و از بدن خارج می‌شوند، این به این معنی است که دیگر همان سلولها نمی‌توانند برگردند و یا با افزایش وزن حجیم‌تر شوند.
مزایای دیگری برای کرایولیپولیز وجود دارد که در زیر به آنها اشاره میکنیم:
• کرایولیپولیز روش بسیار امن و کم خطری است.
• در این روش بافت پوست شکسته نمی‌شود بنابراین پوست سالم می‌ماند و عوارضی چون زخم و عفونت ایجاد نمی‌شود.
• تعداد بسیار اندکی عوارض جانبی گزارش شده است.
• نیازی به استراحت بعد از درمان نیست بنابراین می‌توانید به سرعت به کارهای روزانه ی خود بپردازید.
• نتایج بسیار طبیعی به نظر می‌رسد به طوری که طی هفته های پس از درمان نتایج بهتر و مشهود تر می‌شوند.
• کرایولیپولیز برای کسانی که کاهش وزن داشته اند یا در وزن متناسب هستند با این حال چربی های موضعی دارند، نتایج بسیار مطلوبی دارد.
• ریسک بسیار پایینی برای بازگشت چربی وجود دارد و نتایج بسیار طولانی مدت است زیرا سلولهای چربی واقعا از بین می‌روند و از بدن دفع می‌شوند.
• ریسک فرورفتگی و برجستگی در پوست بسیار پایین است زیرا سلولهای چربی زیر پوست از بین می‌ روند.
• به طور کلی این روش می‌تواند به افزایش اعتماد به نفس افراد کمک کند، به ویژه هنگامی که با رژیم و ورزش ترکیب می‌شود.

در حال حاضر پژوهش های زیادی برای کرایولیپولیز انجام نشده است اما تحقیقات موجود نشان می‌دهد که کرایولیپولیز روشی بسیار کم خطر برای از بین بردن چربی های رسوب کرده‌در مقادیر پایین است. کسانی که علاقه‌مند به استفاده کرایولیپولیز برای حذف چربی های بدنشان هستند باید با پزشک خود مشورت کنند تا از مناسب بودن کرایولیپولیز برای خود اطمینان حاصل کنند.

لیپوساکشن تا چه حد روش مطمئن و بی خطری است؟

پاسخ بستگی به میزان چربی اضافی دارد!
در جراحی لیپوساکشن چه میزان از چربی های بدن را میتوان خارج کرد به طوری که تهدیدی برای سلامتی فرد به وجود نیاید؟ به گفته ی انجمن پزشکان زیبایی آمریکا این موضوع بستگی به شاخص BMI بدن بیمار دارد. بر اساس مطالعات محققان، لیپوساکشن روشی است که کمترین عوارض را دارد و از هر هزار بیمار فقط یک بیمار ممکن است عوارض لیپوساکشن را تجربه کند. همچنین این عوارض بستگی به میزان چربی تخلیه شده از بدن فرد دارد.

میزان نسبی چربی قابل برداشت در لیپوساکشن و عوارض لیپوساکشن

مدت زمانی طولانی بحث های زیادی بر سر میزان مناسب چربی خارج شده در لیپوساکشن بین پزشکان در جریان است. به گفته ی ASPS در لیپوساکشن های با حجم بالا، تخلیه ی حداکثر پنج لیتر چربی از بدن ممکن است به طور بالقوه خطر عوارض جانبی داشته باشد. اما هیچ اطلاعات معتبری برای مشخص کردن میزان دقیق این چربی و عوارض لیپوساکشن وجود ندارد.
یک تیم پزشکی اطلاعت مربوط به ۴۵۰۰ بیمار تحت درمان لیپوساکشن را بررسی و تجزیه و تحلیل کرده‌اند. آنها ارتباط بین حجم لیپوساکشن و میزان خطر عوارض لیپوساکشن را بر اساس شاخص BMI بیماران بررسی کردند.
طی این تحقیقات، احتمال عوارض یک و نیم درصد و درمان فاقد عوارض جدی و مرگ و میر بوده است. شایع ترین عارضه در این درمان ترشحات بعد از لیپوساکشن است. حجم لیپوساکشن متوسط حدود دو لیتر چربی بود. بیمارانی که عوارض جانبی بیشتری تجربه کرده اند حجم لیپوساکشن آنها به طور متوسط سه‌ممیز‌چهار بستر بوده است. بیمارانی که حجم لیپوساکشن بالای پنج لیتر داشته اند عوارض شدیدتری داشته اند.
همچنین بین حجم لیپوساکشن و شاخص توده ی بدنی، رابطه ی معنی داری وجود داشته به طوری که در بیماران با شاخص توده ی بدنی بالاتر و حجم لیپوساکشن بالاتر، میزان عوارض تا حدودی پایین تر بوده است.
محققان میگویند بیماران چاق با حجم زیاد لیپوساکشن عوارض کمتری را تحمل میکنند و افراد با شاخص توده ی بدنی پایین و حجم لیپوساکشن بالا مجبور به تحمل عوارض بیشتری هستند.
طی این مطالعات پزشکان توانستند آستانه ی حجم نسبی لیپوساکشن را بر اساس شاخص توده‌ی بدنی معرفی کنند. پزشکان تاکید کردند که این یک آستانه ی نسبی است که در آن احتمال عوارض شروع به افزایش میکند اما یک محدودیت مطلق در حجم لیپوساکشن را نشان نمیدهد. عوامل دیگری از جمله طول امل جراحی، روش های تزریق و وضعیت عمومی سلامتی بیمار در هنگام ارزیابی عوارض لیپوساکشن مهم است و باید در نظر گرفته شود. این فاکتور با در نظر گرفتن BMI و حجم لیپوساکشن، بیشتر میتواند به تصمیم گیری مشترک بین بیمار و پزشک کمک کند. استفاده از این فاکتور پزشک و بیمار را به سوی جراحی بی‌خطر و موثر و با کمترین عوارض جانبی هدایت میکند.

پرخوری عصبی که با نام بولیمیای عصبی هم شناخته می شود نوعی اختلال در غذا خوردن است که در این الگوی مخرب، فرد برای کنترل وزن خود مقدار زیادی غذا خورده و سپس به اجبار غذای خورده شده را استفراغ میکند. دو مورد از شاخص ترین رفتارهای فرد مبتلا به بولیمیا پرخوری و استفراغ اجباری است، اما رفتارهای ناهنجار دیگری هم وجود دارد. این رفتار مخرب نه تنها وضعیت سلامتی فرد را به خطر میاندازد بلکه عواقب عاطفی شدیدی به همراه دارد.
وقتی اسم بولیمیا را میشنویم شاید فقط به پرخوری و استفراغ فکر کنیم اما اینها تنها نشانه های پرخوری عصبی نیستند. پرخوری عصبی میتواند خود را از طریق نشانه های زیر نمایان کند:
• حالت ضعف و غش به علت کاهش فشار خون
• پوسیدگی دندان به علت اسید زیاد در استفراغ
• تورم در گلو به دلیل استفراغ های مکرر
• استفراغ خونی به دلیل آسیب بافت مری
• وسواس به وزن. درگیری ذهنی شدید نسبت به وزن و ظاهر از نشانه های افراد مبتلا به بولیمیا است
• هموروئید
• خشکی پوست
• عوارض خطرناک حاملگی
• کاهش تحریک جنسی
• زخم پشت دست ها به دلیل فرو بردن انگشتان در حلق برای استفراغ
• ورزش شدید و بیش از حد برای کنترل وزن
• ضربان قلب نامنظم. قلب ضعیف ناچار برای خونرسانی باید بیشتر کار کند و این معمولا منجر به سکته ی قلبی میشود
• تورم صورت به دلیل تورم غدد بزاقی
• قرمزی چشم ها به علت فشار مضاعف هنگام استفراغ که باعث پاره شدن مویرگ ها میشود
• تغییرات حالت روحی که فرد را حساس، زودرنج و افسرده میکند
علاوه بر استرس ذهنی، پرخوری و استفراغ مکرر فشار بسیار زیادی بر بدن وارد میکند. بر خلاف بی‌اشتهایی یا آنورکسیا، که نوعی اختلال در غذا خوردن است و فرد مبتلا بسیار لاغر است، پرخوری عصبی اثرات قابل توجهی در کاهش وزن ندارد.
پرخوری عصبی نه تنها به خاطر اینکه یک ناهنجاری در غذا خوردن است بلکه به خاطر آنکه یک ناهنجاری روانی محسوب میشود، نگرانی های بسیاری در پی دارد. فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است به افسردگی، اضطراب یا وسواس شدید دچار شود.
کاهش ویتامین های ضروری بدن ممکن است منجر به دمدمی مزاجی و زودرنجی فرد شود. برای مثال نظارت مدام بر میزان غذا و وزن بدن تبدیل به یک وسواس شدید میشود. بعضی از افراد به طور پنهانی مقدار زیادی غدا میخورند سپس آثار غذا خوردن و ملین ها را از بین میبرند. برای رسیدن به وزن ایده‌آل، برخی افراد ممکن است در معرض سوء مصرف مواد قرار گیرند.
ورزش های اجباری و درگیری ذهنی بیش از حد نسبت به اندام و ظاهر از دیگر نشانه های افراد مبتلا به پرخوری عصبی است. برای فرد بولیمیا اینکه تمام مدت در فکر غذا و مقدار آن باشد به هیچ وجه امر عجیبی نیست. در واقع این افراد آنقدر بر روی غذا و وزن خود تمرکز میکنند که تمام ابعاد زندگی را فراموش میکنند.
داشتن اسرار مخفی زیاد درباره ی این رفتارهای ناهنجارباعث افزایش استرس و اضطراب شده و با گذشت زمان منجر به احساس گناه و عذاب وجدان در مقابل دوستان و اطرافیان میشود و به مرور حس شرمندگی و خجالت به وجود میاورد که ممکن است خودکشی یک نقطه ی نهایی در پایان این رفتارهای ناهنجار باشد.
سیستم گوارش
این چرخه ی مکرر پرخوری و استفراغ در نهایت منجر به آسیب به سیستم گوارشی می‌شود و ضعف عمومی بدن را به دنبال دارد. گلودرد یا معده درد و یا هر دو میتواند از اولین عوارض جانبی پرخوری عصبی باشد. با پیشرفت این اختلال، استفراغ مزمن باعث تخریب سیستم گوارشی میشود به طوری که دندانها شروع به حساس شدن و فاسد شدن، در اثر میزان بالای اسید استفراغ، میکنند. در اثر تورم غدد بزاقی، گونه ها و فک متورم می‌شوند.
اسید بالای موجود در استفراغ عوارض دیگری هم دارد:
• سوزش مری که دچار زخم و آسیب بافتی میشود
• پارگی مری که منجر به دیده شدن خون در استفراغ می‌شود
• سوزش معده
• سوزش سر دل ، رفلاکس اسید
• آسیب روده، التهاب، اسهال یا یبوست

فرو کردن انگشت داخل حلق یکی از رایج ترین روشهایی است که فرد مبتلا به پرخوری عصبی خود را مجبور به استفراغ میکند. تکرار این کار باعث زخم شدن و پینه بستن روی دست در اثر سایش دست با دندان ها و برخورد اسید با پوست است. این پدیده به عنوان علامت راسل شناخته میشود.
روش دیگری که افراد بولیمیا برای کاهش کالری مصرفی استفاده میکنند، مصرف بیش از حد و خودسرانه ی ملین ها است. استفاده ی بیش از حد از این ملین ها باعث میشود فرد بدون استفاده از آنها دچار حرکات سخت روده ای شود، همچنین مصرف این مواد به کلیه ها آسیب میرساند. علاوه بر این تحریک بیش از حد روده باعث هموروئید می‌شود.
سیستم گردش خون
استفراغ مکرر باعث کم آبی و دهیدراته شدن بدن می‌شود بنابراین عضلات ضعیف شده و فرد دچار خشتگی شدید می‌شود. کم آبی بدن همچنین باعث به هم خوردن تعادل الکترولیت ها و در نتیجه فشار مضاعف بر قلب می‌شود. ضربان قلب نامنظم می‌شود، عضله ی قلب ضعیف شده و نارسایی قلبی ایجاد می‌شود. الکترولیت های حیاتی بدن که با استفراغ دفع می‌شوند شامل پتاسیم، منیزیم و سدیم هستند.
پرخوری عصبی میتواند باعث فشار خون پایین، ضربان قلب ضعیف و کم خونی شود. فشار ناشی از استفراغ باعث پاره شدن مویرگ های چشم میشود.
سیستم تولید مثل
اثرات سوء تغذیه در افراد بولیمیا باعث به هم خوردن سیستم هورمونی بدن می‌شود. خستگی مزمن باعث کاهش تحریک جنسی می‌شود. پرخوری عصبی چرخه ی قاعدگی را به میریزد و گاهی منجر به توقف کامل آن می‌شود. زمانی که تخمدان ها دیگر تخمک آزاد نکنند اسپرم ها نمیتوانند منجر به حاملگی شوند.
زنان حامله مبتلا به پرخوری عصبی عوارض جانبی زیادی برای خود و جنین به وجود میاورند:
• فشار خون بالا
• دیابت بارداری
• سقط جنین
• تولد زودرس
• زایمان معکوس ( ابتدا باسن جنین از واژن خارج میشود)
• ریسک بالای سزارین
• نوزاد کم وزن هنگام تولد
• نقایص مادرزادی جنین
• مشکلات شیردهی
• افسردگی پس از زایمان
استفاده از ملین ها در زمان بارداری برای جنین مضر است.
سیستم پوششی
سیستم پوششی شامل پوست، مو و ناخن ها است. این نقاط بدن نسبت به عوارض بولیمیا ایمن نیستند. از دست دادن آب بدن در اثر استفراغ، میتواند منجر به خشکی مو و حتی منجر به ریزش مو شود.
خشکی پوست و ناخن هم از عوارض جانبی طولانی مدت پرخوری عصبی است. پوست خشک و ناخن ها شکننده می‌شوند.

آیا عمل جراحی اسلیو معده میتواند به اندازه‌ی عمل جراحی بای پس معده منجر به کاهش وزن شود؟

اغلب بیماران میخواهند دقیقا بدانند بعد از جراحی بای پس معده و جراحی اسلیو معده ، چه میزان وزن از دست میدهند. میزان کاهش وزن بعد از عمل های باریاتریک برای هر بیمار، عددی منحصر به فرد است و به چندین فاکتور بستگی دارد: وزن فعلی، وزن هدف آنها، وضعیت کنونی سلامتی و تعهد آنها به داشتن رژیم سالم، ورزش مداوم و سبک زندگی فعال.
مهم است به یاد داشته باشیم که جراحی های لاغری باریاتریک یک ابزار برای کمک به کاهش وزن است نه یک سحر و جادو بنابراین لازم است برای موفقیت در رسیدن به وزن ایده آل بعد از جراحی، تغییراتی در سبک زندگی داده و متعهد به رژیم سالم و‌ورزش باشیم. به طور مداوم باید رژیم غذایی سالم را حفظ کنید و فعالیت بدنی تان را افزایش دهید تا بتوانید کاهش وزن داشته باشید و از افزایش وزن در طول زمان جلوگیری کنید.

کاهش وزن چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

معمولا میزان متوسط کاهش وزن یک فرد بعد از جراحی لاغری را به عنوان درصد وزن اضافی بیمار در نظر میگیریم.
به طور متوسط جراحی های باریاتریک میتوانند باعث کاهش پنجاه تا هفتاد درصد از وزن اضافی بیمار در طول سه سال شوند. میزان کاهش وزن بعد از جراحی های لاغری به شاخص توده ی بدنی بیمار بستگی دارد. بدون در نظر گرفتن نوع جراحی لاغری، هر چه BMI اولیه ی بیمار بیشتر باشد، کاهش وزن بیشتری بعد از عمل خواهد داشت. در واقع هر چه قبل از عمل چاق‌تر باشید، بعد از عمل، سریعتر وزن کم میکنید.

چه میزان کاهش وزن میتوان از جراحی بای پس معده و جراحی اسلیو معده انتظار داشت؟

بعد از عمل لاغری با هر دو روش ذکر شده، کاهش وزن سریع اتفاق میافتد به طوری که طی دو سال حدود پنجاه الی هفتاد درصد وزن اضافی از بین میرود. به طور معمول کاهش وزن بعد از عمل بای پس معده سریعتر از جراحی اسلیو معده اتفاق میافتد. این اعداد و ارقام تقریبی و میانگین بوده و معمولا بازه ی وسیعی از نتایج وجود دارد. اگر برای کاهش وزن مصمم هستید و متعهد به رژیم و ورزش و سبک زندگی سالم باشید میتوانید طی دو سال تمام اضافه وزن خود را از بین ببرید. بررسی نتایج جراحی لاغری معده بعد از سه تا پنج سال نشان میدهد کاهش وزن در هر دو جراحی بای پس و اسلیو بیشتر از پنجاه درصد بوده است.

تعهد و انگیزه دو فاکتور ضروری در کاهش وزن

بعضی بیماران میگویند سخت ترین قسمت کاهش وزن بعد عمل از دست دادن لباس هایی است که گشاد شده اند!! هنگامی که به مرور نتایج عمل نمایان می‌شود، انگیزه شما برای از دست دادن وزن، تغذیه ی سالم و ورزش بیشتر شده و لذت بیشتری از زندگی خواهید برد. بعضی بیماران میگویند ادامه ی کاهش وزن بعد از کاهش وزن سریع اولیه، سختتر می‌شود و معمولا به خاطر کاهش سرعت لاغری، معمولا نومیدی و دلسردی سراغشان می‌آید. تجربه‌ی شما از عمل لاغری هرچه که باشد، باید با اراده باشید و نا امید نشوید و اهداف واقع بینانه داشته باشید.

نکات دیگری درباره جراحی بای‌پس معده و جراحی اسلیو معده

از دست دادن وزن در دراز مدت، بیش از آنکه به نوع جراحی شما بستگی داشته باشد، به سبک زندگی شما بعد از عمل بستگی دارد.
هنگام انتخاب روش جراحی لاغری، علاوه بر در نظر گرفتن مقدار اضافه وزن و سرعت کاهش وزن، فاکتورهای دیگری را هم باید در نظر بگیرید:
• آیا فقط میخواهید حجم معده و حجم غذای مصرفی را کم کنید یا علاوه بر محدود کردن حجم معده، میخواهید جذب مواد غذایی را هم محدود کنید؟
• مزایا و معایب روش کاهش وزن را در نظر بگیرید
• شاخص توده ی بدنی
• عادات غذایی فعلی و اراده ی شما برای موفقیت با تغییر سبک زندگی بعد از جراحی لاغری
• بهبود قابل انتظار بیماری هایی چون دیابت، آپنه ی خواب و مشکلات قلبی و عروقی
• عوارض احتمالی مانند سندروم دامپینگ در بیماران بای‌پس معده و مصرف مادام العمر داروهای مکمل غذایی
• جراحی هایی که قبلا داشته اید
• تهاجمی بودن عمل و اینکه تغییرات معده با جراحی لاغری برگشت ناپذیر و دائمی است
• مدت زمان عمل و زمان مورد نیاز برای ترمیم و ریکاوری
• هزینه های هر کدام از روش های جراحی بای پس معده و جراحی اسلیو معده